شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 3: آرایه‌های ادبی | آزمون شماره 3169

شد در ره او جسمم با آن که ز خوبان بود/ این کشتی بی‌لنگر پرورده طوفان‌ها

کشتی ز صبر ساز که داری ز سوز و اشک/ دل چون تنور گشته و طوفان برآمده

در این گرداب بی‌پایان منه بار شکم بر دل/ که کشتی روز طوفان غرقه از باد شکم گردد

کیستم من مشت خار در محیط افتاده‌ای/ دل به دریا کرده‌ای، کشتی به طوفان داده‌ای

تو قد بینی و مجنون جلوهٔ ناز/تو چشم و او نگاه ناوک‌انداز

چو خامه در ره فرمان او سر طاعت/ نهاده‌ایم، مگر او به تیغ بردارد

آن پریشانی شب‌های دراز و غم دل/ همه در سایۀ گیسوی نگار آخر شد

هرچه زان تلخ‌تر بخواهد گفت /گو بگو از لب شکربارش