شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دهم: زبان و ادبیات فارسی در سده‌های پنجم و ششم و ویژگی‌های سبکی آن | آزمون شماره 9812

دامنۀ موضوعات آن گسترش یافت.

شعر، سادگی بیان خود را از دست داد.

بر قدرت عواطف و عمق اندیشه‌هایی که موضوع شعر پارسی بود افزوده شد.

خانقاه‌ها در شمار پشتیبانان و پناهگاه‌های شعر فارسی در آمدند.

ناصرخسرو که اندوهی گرفت / رفت و منزل در سر کوهی گرفت

تا دل خاقانی است از تو همی نگذرد / بو که درآرد به مهر آن دل کین توز را

جانا ز لطف ایزدی گر بر دل و جانم زدی / هرگز نگویی انوری، روزی وفادارم تو را

جواب آن غزل مولوی است این صائب / ز عمر یکشبه کم گیر و زنده‌دار، مخسب

زبان فارسی در نواحی شرقی و غربی بیرون از ایران گسترش یافت.

تحولی که انوری و سنایی در غزل ایجاد کردند، زمینه ظهور شاعران بزرگی در قرن هفتم شد.

برخی شاعران چون سنایی و مولوی به سبب پای‌بندی به اعتقادات خاص از دربارها کناره گرفتند و مدیحه‌گویی را کنار گذاشتند.

داستان‌سرایی، هجو، حماسه و تغزل و طنز از مضامین رایج شعری این دوره‌اند.

اگر کسی بگرفتی به زور و جهد شرف / به عرش بر بنشستی به سرکشی نمرود

مرا چشمی است خون‌افشان ز دست آن کمان‌ابرو / جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

گر بی‌وفایی کردمی یرغو بقا آن بردمی / کان کافر اعدا می‌کشد وین سنگ‌دل احباب را

طریق عشق طریقی عجب خطرناک است / نعوذ بالله اگر ره به مقصدی نبری