شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 79

دل به امید روی او همدم جان نمی‌شود/ جان به هوای کوی او خدمت تن نمی‌کند 

ز گرز تو خورشید بریان شود/ ز تیغ تو بهرام گریان شود 

صفای صفوت رویت بریخت آب بهار/ هوای جنت کویت ببیخت مشک تتار 

دلبر که جان فرسود از او، کام دلم نگشود از او/ نومید نتوان بود از او، باشد که دلداری کند

بیمارم و کارزار و تو درمانی/ بیم آرم و کار زار و تو در مانی

چون از او گشتی همه چیز از تو گشت/ چون از او گشتی همه چیز از تو گشت

ما برون را ننگریم و قال را/ ما درون را بنگریم و حال را

هم عقل دویده در رکابت/ هم شرع خزیده در پناهت

ابر نیسان باغ را در لؤلؤ لالا گرفت/ باد بستان دشت را در عنبر سارا گرفت 

به لطف اگر بخرامد هزار دل ببرد/ به قهر اگر بستیزد هزار تن بکشد 

چرا ننهم؟ نهم دل بر خیالت/ چرا ندهم؟ دهم جان در وصالت

زین عصا تا آن عصا فرقی است ژرف/ زین عمل تا آن عمل راهی شگرف 

سرو فرازنده از قیام تو بی پا/ مهر فروزنده از جمال تو زایل

برگ بی‌برگی بود ما را نوال / مرگ بی‌مرگی بود ما را حلال

نظری به حال من کن چو قدح به دست گیری/ گذری به خاک جم کن چو به دست جام داری

گشت فراق و وصل تو مرگ و بقای عاشقان/ کشتی و زنده ساختی ای تو خدای عاشقان

ای منور به تو نجوم جمال/ وی مقرر به تو رسوم کمال

ای آن که جهان را همه فخر از حسب توست/ وی آن که شهان را همه فخر از نسب توست 

ای روی تو کوکب جهان‌آرایی/ وی بوی تو اشهب روان‌آسایی

محبوسم و طالع است منحوسم/ غمخوارم و اختر است خونخوارم