شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هفتم: سبک و سبک‌شناسی (سبک خراسانی) | آزمون شماره 390

شیوۀ خاص یک اثر یا آثار ادبی است

مجموعۀ ویژگی‌هایی است که شاعر یا نویسنده در نحوۀ بیان اندیشه به کار می‌گیرد

به تعداد شاعران و نویسندگان جهان، سبک وجود دارد

همۀ شاعران و نویسندگان از یک سبک مشابه پیروی می‌کنند.

سادگی قافیه و ردیف

استفاده از تشبیه حسی

استفاده از دو نشانه برای یک متمم

زمینی‌بودن معشوق

اطناب

تکرار فعل یا اسم به حکم ضرورت معنی

حذف افعال به قرینه

افزایش کاربرد لغات عربی

چون دل عطار بیرون دیدم از هر دو جهان / من ز تأثیر دل او بیدل و شیدا شدم

پسنده است با زهد عمار و بوذر/ کند مدح محمود مر عنصری را؟

به آب چشمه حیوان حیاتی انوری را ده/ که اندر آتش عشقت بکشتی زین هوس ما را

سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز/ مرده آن است که نامش به نکویی نبرند

پس خواجه احمد حسن از بلخ حرکت کرد و در راه هرچند با خواجه، پیل با عماري و استر با مهد بود، وي بر تختي مي‌نشست در صدر.

دیگر وقت صلح و مسالمت تا به احسن الوجوه کار چنان دست در هم دهد که خصم را مقام خوف و طمع باقی ماند.

آفتاب زرد را امیر به آب روان رسید؛ خوردني را خواني نهادند سخت نیکو؛ امیر فرمود تا خلعتي سخت نیکو و فاخر راست کردند تاش را؛ و دیگر شب را فرمان یافت

بر تخت نشست و بار داد بار دادنی سخت بشکوه؛ غلامان را بفرمود تا بزدند زدنی سخت و قباش پاره کردند؛ باید که از پادشاه و لشكر بترسند ترسيدنی تمام.