شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 5715

ما برون را ننگریم و قال را/ ما درون را بنگریم و حال را

خاک قدم تو اهل عالم/ زیر علَم تو نسل آدم

در خدمتت انبیا مشرف/ وز حرمتت آدمی مکرّم

ز زلفت زنده می‌دارد صبا انفاس عیسی را/ ز رویت می‌کند روشن خیالت چشم موسی را

این لطایف کز لب لعل تو من گفتم که گفت / وین تطاول کز سر زلف تو من دیدم که دید

شاکر نعمت به هر مقام که بودیم / داعی دولت به هر طریق که هستیم

بری ذاتش از تهمت ضدّ و جنس / غنی ملکش از طاعت جنّ  و انس

هم تویی اصل وجود و عدمم / هم تویی سود و زیانم ای عشق

الف _ و

الف _ ب

د _ ب

ه_ _ ج

ای زمین را از رخت چون آسمان فَرّ و بها / بوسه‌ای را از لبت ملک زمین زیبد بها (تشبیه / تضاد)

مدحش چرا کنم که بیالایدم خرد / هجوش چرا کنم که بفرسایدم زبان (ترصیع / تضاد)

گویم همه ثنای تو در غیبت و حضور / جویم همه رضای تو در شدّت و رخا (موازنه / جناس)

به خاموشی امان خواه از چنین هنگامه باطل / که حرف حق چو منصور از زبان‌ها دار جوشاند (تلمیح / مجاز)

خرد زنده جاودانی شناس           خرد مایه شادمانی شناس

کریمان را به دست اندر درم نیست        خداوندان نعمت را کرم نیست

بیا ساقی می ما را بگردان         بدان می این قضاها را بگردان

نه دستی داشتم بر سر، نه پایی داشتم در گل         به‌دست خویش کردم این چنین بی‌دست و پا خود را