شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس نهم : ذوق لطیف | آزمون شماره 912

پوشیده مرقّعند از این خامی چند/بگرفته ز طامات الف لامی چند

گر از حضیض جهالت حذر توانی کرد/به اوج عزّ و قناعت گذر توانی کرد

می زد به شمشیر جفا می رفت و می گفت از قفا/سعدي بنالیدي ز ما مردان ننالند از الم

با چنین کوتهی عمر بیان نتوان کرد/قصّۀ طول عمل را که سخن طولانی است

ملامت و هیاهوی مردم- تدریس و وعظ- ضیعتک حلال

مسرّت و بذله­ گویی- میثاق مؤکّد- ضبط کردن

حَسّم و مطربان-غوز کردن-غرامت زده

رقعه نشستن-صعب و سخت-قونیّه و حلب

ببوی لعل میگونش به ظلماتی در افتادم  / که گر میرم ز استسقا نجویم آب حیوان را

من از تو سیر نگردم که صاحب استسقا  /  نه ممکن است که هرگز رسد به سیرابی

با چنان زلف و چنان چشم دلاویز ای عجب /  جای کی ماند درین دل توبه و پرهیز را؟

من که از آتش دل چون خم می در جوشم  / مهر بر لب زده خون می‌خورم و خاموشم

پراگنده شد در جهان آگهی/ که گم شد ز پالیز سرو سهی (باغ)
 

 ای صاحب متاع صباحت تلطفی/ کاورده عاجزی به درت احتیاج خویش (صبحگاهی)
 

تمکّن تو سراپرده در مقامی زد/ که زهره با همه سازش، کنیز پرده سراست (توانگری)
 

از دم صبح ازل تا آخر شام ابد/ دوستی و مهر بر یک عهد و یک میثاق بود (پیمان)