شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 16462

بضاعت نیاوردم الّا امید (بِضاعت نَیاوَردَ مِلا اُممید)

ناله‌ای دارم کش از دل گر برآرم بگسلد (نالِ یی دارَم کِشَز دِل گَر برارَم بُگسَلَد)

سیمرغ ما چه لایق زاغ آشیان توست (سیمُرغِ ما چِ لایِقِ زاغاشِیانِ توست)

وین کشته رها کن که در او گله چریده‌ست (وین کِشتِ رَها کُن کِ دَرو گَله چریدَست)

از در ما چون درآمد دل ز روزن بر پرید (از دَرِ ما چُن دَرامَد دل ز رُزَن بَرپَرید)

دست قبا در جهان نافه‌گشای آمده است (دستِ قَبا دَر جَهان نافِ گُشا یامَدست)

کجائی تو کز بادت ابرش فتاده است (کُجائی تُ کَز بادَت ابرَش فُتادَست)

برفتی از سر غفلت نپرسمت که کجایی (بِرَفتی یَز سَر غِفلَت نَپُرسَمَت کِه کُجایی)

چو فردا برآید بلند آفتاب / من و گرز و میدان افراسیاب

 باز به بط گفت که صحرا خوش‌ست / گفت شبت خوش که مرا جا خوش‌ست

 مهمان توام ای جان زنهار مخسب امشب / ای جان و دل مهمان زنهار مخسب امشب

 ای صوفیان عشق بدرّید خرقه‌ها / صد جامه ضرب کرد گل از لذت صبا