شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 16462

وین کشته رها کن که در او گله چریده‌ست (وین کِشتِ رَها کُن کِ دَرو گَله چریدَست)

سیمرغ ما چه لایق زاغ آشیان توست (سیمُرغِ ما چِ لایِقِ زاغاشِیانِ توست)

ناله‌ای دارم کش از دل گر برآرم بگسلد (نالِ یی دارَم کِشَز دِل گَر برارَم بُگسَلَد)

بضاعت نیاوردم الّا امید (بِضاعت نَیاوَردَ مِلا اُممید)

برفتی از سر غفلت نپرسمت که کجایی (بِرَفتی یَز سَر غِفلَت نَپُرسَمَت کِه کُجایی)

کجائی تو کز بادت ابرش فتاده است (کُجائی تُ کَز بادَت ابرَش فُتادَست)

دست قبا در جهان نافه‌گشای آمده است (دستِ قَبا دَر جَهان نافِ گُشا یامَدست)

از در ما چون درآمد دل ز روزن بر پرید (از دَرِ ما چُن دَرامَد دل ز رُزَن بَرپَرید)

 ای صوفیان عشق بدرّید خرقه‌ها / صد جامه ضرب کرد گل از لذت صبا

 مهمان توام ای جان زنهار مخسب امشب / ای جان و دل مهمان زنهار مخسب امشب

 باز به بط گفت که صحرا خوش‌ست / گفت شبت خوش که مرا جا خوش‌ست

چو فردا برآید بلند آفتاب / من و گرز و میدان افراسیاب