شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هجدهم : خوان عدل | آزمون شماره 306

زمانه گرچه بسی بر سرم سپاس نهاد / کمند زلف تو باري دگر به دستم داد

جهان بر آب نهاده ست و زندگی بر باد / غلام همّت آنم که دل بر او ننهاد

دلم که چون سر زلف تو می رود بر باد / به دام عشق درافتاد و هرچه بادا باد

گره ز دل بگشا وز سپهر یاد مکن/ که فکر هیچ مهندس چنین گره نگشاد

بپیچید ضحاک بیدادگر/ بدریدش از حول گفتی جگر 

ساروان بار من افتاد خدا را مددی/که امید کرمم همره این محمل کرد 

بود بی مدد تو صدر وزرات خالی/بود بی حشمت تو کار ممالک مهمل 

بهشتی بد آراسته پر زنور/ پرستنده بر پای و برپیش حور 

تشبیه، مجاز، جناس      

حس‌آمیزی، اسلوب معادله، تشخیص
 

اسلوب معادله، استعاره، کنایه                

استعاره، تشبیه، واج‌آرایی
 

ببینی تو فردا سنان مرا / همان گرده کرده عنان مرا (دید)
 

بگویم تا بداند دشمن و دوست / که من مستی و مستوری نداند (دانست)
 

به پیش غیر چه پرسی ز حال پنهانم / که رازگوی دل من همین نگاه من است (پرس)
 

گرت در آینه سیمای خویش دل ببرد / چو من شوی و به درمان خویش درمانی (برد)