شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس دوازدهم : کاوه ی دادخواه | آزمون شماره 637

برآمد بر آن تخت فرخ پدر / به رسم کیان بر سرش تاج زر ( ملی)

ورا بود جهان سالیان پانصد / نیفکند یک رورز بنیاد بد (خرق عادت)

ز زین برگرفتش به کردار باد / زدش بر زمین، داد مردی بداد ( قهرمانی)

نشست از بر زین چو کوهی بزرگ / که بنهد بر پشت پیلی سترگ (خرق عادت)

١

٢

٣

۴

که این چرخ و ماهست یا تاج و گاه /ستارست پیش اندرش یا سپاه

به گیتی درون سال سی شاه بود / به خوبی چو خورشید بر گاه بود

پس آزاده گشتاسپ بر شد به گاه/ فرستاد هرسو به کشور سپاه

چو کاووس بگرفت گاه پدر /مر او را جان بنده شد سر به سر

چه جای شکر و شکایت ز نقش نیک و بد است/ چو بر صحفیه هستی رقم نخواهد ماند
 

چه باید نازش و نالش بر اقبالی و ادباری/ که تا بر هم زنی دیده نه این بینی نه آن بینی
 

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد / زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد
 

سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد/ دلبر که در کف او موم است سنگ خارا 
 

بر گردن ما بهانه خواهی بستن / وز دام و دوال ما نخواهی رستن
 

تو قد بینی و مجنون جلوه ناز / تو چشم و او نگاه ناوک‌انداز
 

برو بر فگندند برگستوان / برو بر نشست آن شه خسروان
 

من و سفینه حافظ که جز در این دریا / بضاعت سخن درفشان نمی بینم