شرکت در آزمون آنلاین دین و زندگی 3 - درس اول: هستی بخش

این بیت «خشک ابری که بود ز آب تهی / ناید از وی صفت آب دهی»، مؤید کدام استدلال نیازمندی جهان در پیدایش به خدا است؟

مقدمه اول: پدیده، برای موجود شدن نیازمند پدیدآورنده‌ای است که خودش پدیده نیست

مقدمه اول: موجودات جهان، وجود و هستی‌شان از خودشان نیست

مقدمه دوم: موجودات جهان، وجود و هستی‌شان از خودشان نیست

مقدمه دوم: پدیده، برای موجود شدن نیازمند پدیدآورنده‌ای است که خودش پدیده نیست

اگر بخواهیم مقایسه‌ای میان رابطة جهان با خداوند و ساعت با سازندة آن داشته باشیم، کدام موضوع به ذهن انسان متبادر می‌شود؟

هر دو نیازمند خالق هستند و این نیاز در هستی‌بخشی و بقا است یعنی یک نوع نیاز دائمی دارند.

دوام و بقای ساعت وابسته به ساعت‌ساز نمی‌باشد، ولی بقای جهان وابسته به خالق آن است.

هر دو مرکب از اجزا هستند و نظم و پیچیدگی جهان فراتر است و ساعت‌ساز نظم‌دهنده و هستی‌بخش آن است.

هر دو پدیده هستند و ساعت‌ساز هستی‌بخش ساعت است و خداوند هستی‌بخش و خالق جهان است.

خدایابی انسان چگونه است و اگر بگوییم چیزهایی که شیرین نیستند؛ برای شیرین شدن نیازمند به چیزی هستند که خودش شیرین باشد، به کدام مقدمة استدلال نیازمندی جهان در پیدایش خود به آفریننده، اشاره کرده‌ایم؟

استدلالی ـ پدیده‌ها که وجودشان از خودشان نیست، ضرورتاً برای موجود شدن نیازمند به پدیدآورنده‌ای هستند که خودش پدیده نباشد و وجودش از خودش باشد.

فطری ـ پدیده‌ها که وجودشان از خودشان نیست، ضرورتاً برای موجود شدن نیازمند به پدیدآورنده‌ای هستند که خودش پدیده نباشد و وجودش از خودش باشد.

فطری ـ هرگاه به خود نظر می‌کنیم، خود را پدیده‌ای می‌یابیم که وجود و هستی‌مان از خودمان نبوده است.

استدلالی ـ هرگاه به خود نظر می‌کنیم، خود را پدیده‌ای می‌یابیم که وجود و هستی‌مان از خودمان نبوده است.

با دقت و تامل در جهان خلقت و در هر چیزی خدا را دیدن، کدام صفات الهی را به انسان می‌نمایاند و کدام بیت نوید آن است؟

رحمت و حکمت ـ ما نبودیم و تقاضامان نبود / لطف تو ناگفته‌ها را می‌شنود

علم و قدرت ـ ما نبودیم و تقاضامان نبود / لطف تو ناگفته‌ها را می‌شنود

علم و قدرت ـ به هر جا بنگرم کوه و در و دشت / نشان از قامت رعنا تو بینم

رحمت و حکمت- به هر جا بنگرم کوه و در و دشت / نشان از قامت رعنا تو بینم

از حدیث شریف «اللهمَّ لاتکلنی الی نفسی طرفة عین ابداً» کدام مفهوم مستفاد می‌گردد؟

درک بیشتر فقر و نیازمندی معلول و نتیجه افزایش عبودیت و بندگی خداوند است.

انسان آگاه در پیشگاه الهی عاجزانه از خداوند می‌خواهد که برای یک لحظه هم، لطف و رحمت خاصش را از او نگیرد.

انسان‌های ناآگاه در سایة لطف و رحمت الهی نیازمند پیوسته خود را درک می‌کنند.

درک بیشتر فقر و نیازمندی متبوع افزایش معرفت و خودشناسی است.

شرکت در آزمون آنلاین دین و زندگی 3 - درس اول: هستی بخش | آزمون شماره 1084

جست و جو

شرکت در آزمون آنلاین دین و زندگی 3 - درس اول: هستی بخش | آزمون شماره 1084

جست و جو

ساخت آزمون

ساخت آزمون