شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 22861

واج‌آرایی صرفاً تکرار یک مصوّت در سخن است.

واژه‌آرایی از مصادیق تکرار است.

واج‌آرایی از نمونه‌های بدیع معنوی به شمار می‌رود.

تکرار واج و واژه در سخن عادی، همواره دلنشین و دلپسند است.

نخست اندیشه کن آن‌گاه گفتار / که نامحکم بود بی‌اصل دیوار

سخن‌دان پرورده پیر کهن / بیندیشد آن‌گه بگوید سخن

سخن گفتن آن‌گه بود سودمند / کز آن گفتن آوازه گردد بلند

به سوی خویش کشد صید را خموشی دام / سخن ز فیض تأمل شود شکار نفس

بایزید از جمله مرد مرد خاست / زانک ما را خواست هیچ از ما نخواست (تشبیه / واج‌آرایی)

خویش بدخواهی، که غیر از بد نخواست / از تو بیگانه است، پس خویشی کجاست (جناس / تلمیح)

رفته است و مهرش از دلم نمی‌رود / ای ستاره‌ها، چه شد که او مرا نخواست؟ (استعاره / واژه‌آرایی)

گردون مرا ز محنت هستی رها نخواست / مرگم رسیده بود ولیکن خدا نخواست (تضاد/ واژه‌آرایی)

تو را چه غم که یکی در غمت به جان آید                  که دوستان تو چندان که می‌کشی بیشند

سیر سپهر و دور قمر را چه اختیار                       در گردشند بر حسب اختیار دوست

قاضی به دو شاهد بدهد فتوی شرع                      در مذهب عشق، شاهدی بس باشد

هزار دشمن اگر در قفاست عارف را               چو روی خوب تو دید از قفا چه غم دارد