شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس شانزدهم: خسرو | آزمون شماره 6

گلیم نازک و لطیف، ستمکار، سربند، دشمن

جامعه‌ای کم‌ارزش، جفاکار، عمامه، بدخواهی

 گلیم درشت و کلفت، ستم‌کار، سربند، ستیزه‌کار

گلیم درشت و کلفت، ستمگری، عمامه، بدخواه

هر صبحدم نسیم گل از بوستان توست/ الحان بلبل از نفس دوستان توست

یوسف به بندگی ات کمر بسته بر میان/ بودش یقین که ملک ملاحت از آن توست

هرگر نشان ز چشمۀ کوثر شنیده ای؟/ کو را نشانی از دهن بی نشان توست

این باد روح پرور از انفاس صبحدم/ گویی مگر ز طرۀ عنبرفشان توست

خسرو دفترچه من را بر می داشت و صفحه سفیدی را باز می کرد و ارتجالاً  انشایی می خواند. (بی درنگ و بدون اندیشه سخن گفتن)

باید بگویم سبک تقریر او در انشا تقلیدی بود کودکانه از گلستان سعدی. (بیان، بیان کردن)

خروس بر حریف مغلوب که تسلیم اختیار کرده، مخذول و نالان استرحام می کرد، رحم نکرد. (گریان)

او در ریاضی کُمِیتش لنگ بود، اما از همه درس های حفظی بیست می گرفت. (اسب سرخ مایل به سیاه)

الزام: ضرورت _ تعلیقات: پیوست‌ها _ سنگ‌دل : بی‌رحم

پلاس: گلیم درشت و کلفت _ معاصی: گناهان _ باری: خلاصه

استرحام: رحم خواستن _ بدسگال: بدکردار _ لهو و لعب: بازی و سرگرمی

زنگاری: سبزرنگ _ مطرب: نوازنده _ اَوان: هنگام