شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یازدهم: قافیه | آزمون شماره 17133

بود مرد آرمده در بند سخت / چو جنبنده گردد شود نیکبخت

ولیکن روانم ز تو سیر نیست / دلم چون دل تو به کفشیر نیست

مکن روز بر خویشتن بر بنفش / به بازیچه پنجه مزن بر درفش

مرا هرچه ملک و سپاهست و گنج / همی زان توست و تو را زوست خنج

زمان، آن، دندان، بیابان

شبی، خاکستر سواری، خاکی، نابکاری

خنده، رسیده، دویده، نهفته، شکفته

شکفته، ‌نهفته، رسیده، دویده، زدوده، آلوده

آفتاب معرفت را نقل نیست / مشرق او غیر جان و عقل نیست

گر در آن آدم بکردی مشورت / در پشیمانی نگفتی معذرت

وزیر اندر این شمّه‌ای راه برد / به خُبث این حکایت بر شاه برد

ساعد شه مسکن این باز باد / تا ابد بر خلق، این در باز باد

ور ایدون که زین کار هستم گناه / جهان آفرینم ندارد نگاه

برگیر شراب طرب‌‌انگیز و بیا / پنهان ز رقیب سفله بستیز و بیا

بلای آدمی باشد زبانش / که در وی بسته شد سود و زیانش

چو مشک از ناف عزلت بو گرفتم / به تنهایی چو عنقا خو گرفتم