شرکت در آزمون آنلاین دین و زندگی 1 (رشته انسانی) - درس دهم : اعتماد بر او | آزمون شماره 10180

کفایت مطلق «الله» برای بندگانش ریشة توانایی او بر دور کردن گزند و زیان از بندگان خود می‌باشد.

خدایی که از هرکس به بندگانش مهربان‌تر است، آن چیزی را برای انسان رقم می‌زند که خیر او در آن است.

 قرآن کریم به شیوة استفهام انکاری، صفات متوکلان حقیقی را برمی‌شمارد.

 انسان همواره باید بر معبودی تکیه کند که توانایی مدیریت امور بندة خود را داشته باشد.

در برابر ارادة خدا تمام عوامل مؤثر، تأثیرگذاری خود را از دست می‌دهند.

خدای رحمان همة موجودات را آفرید و رحمتش را در همه‌جا و بی‌انتها گستراند.

حوادث جهان و از جمله کارهای انسان، تحت ارادة خداوند و مظهری از قضا و قدر اوست.

اگر عشق و محبت انسان از امور محدود فراتر رود، دل به سرچشمة کمالات خواهد سپرد.

انجام وظیفه و نتیجه آن‌را به خدا می‌سپارد - «إنَّ الله بالغُ امره»

عزم و اراده انسان را تقویت می‌کند - «إنَّ الله بالغُ امره»

انجام وظیفه و نتیجه آن‌را به خدا می‌سپارد - «الیس اللهُ بکافٍ عبده»

عزم و اراده انسان را تقویت می‌کند - «الیس اللهُ بکافٍ عبده»

انسان متوکل در کارهای خویش بر خدا توکل می‌کند و ابتدا همة کارهایش را به او می‌سپارد.

توکل در جایی درست است که انسان مسئولیت و وظیفة خود را به خوبی انجام دهد، یعنی فکر و اندیشة خود را به‌کار گیرد.

ابزار و اسباب بنابر علم الهی برای انسان مهیا شده است و بی‌توجهی به آن، بی‌توجهی به علم الهی است.

انسان باید در قلب خود بر خدا توکل کند و واقعاً او را تکیه‌گاه خود ببیند.

«إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ» - «فَهُوَ حَسْبُهُ»

«عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ» - «فَهُوَ حَسْبُهُ»

«إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ» - «هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ»

«عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ» - «هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ»