شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 21715

پس وصال این فراق آن بود / صحّت این تن سقام جان بود

به دام افتاد روباهی سحرگاه / به روبه‌بازی اندیشید در راه

دلم سیر شد زین سرای سپنج / خدایا مرا زود برهان ز رنج

نداری ز من شرم از کردگار / نترسی که پرسند روز شمار؟

مستان می ما را هم ساقی ما باید / با آن همه شیرینی گر ترش کند شاید

به روز من و حال من کس مباد / که یارم رود پیش چشمم به باد  

خسروا گوی فلک در خم چوگ_ان تو باد / ساحت کون و مکان عرصه میدان تو باد

مرغان که کنون از قفس خویش جدایید / رخ باز نمایید و بگویید کجایید

ابر و باران و من و یار ستاده به وداع / من جدا گریه‌کنان، ابر جدا، یار جدا (واژه‌‌آرایی، جناس همسان)

نیک‌اختری به منزل وصلت رسد که او / با بدر و قدر و صدر و شرف‌ اتصال یافت (واج‌آرایی، جناس ناهمسان اختلافی)

گه از خاکی چو گل رنگی برآرد/ گه از آبی چو ما نقشی نگارد (موازنه، تشبیه)

آن زمان کو را عیان جویی نهانست / وان زمان کو را نهان جویی عیانست (ترصیع، تضاد)

هم ز خنده خجل شود روزی / گل که خنده زنان همی آید

مرو به خانه ارباب بی‌مروت دهر / که گنج عافیتت در سرای خویشتن است

در دلم بود که بی‌دوست نباشم هرگز / چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

ای دل آغشته به خون، چند بود شور جنون / پخته شد انگور کنون، غوره میفشار بیا

چهار

دو

یک

سه