شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 15691

ایجاز و اختصار در لفظ و معنا

لغات کم کاربرد فارسی در مقایسه با دوره‌های بعد

افزایش یافتن کاربرد نشانه‌های جمع فارسی

حذف افعال به قرینه

یکی را از حکما شنیدم که می‌گفت: هرگز کسی به جهل خویش اقرار نکرده است، مگر آن کس که چون دیگری در سخن باشد، همچنان ناتمام گفته، سخن آغاز کند. (نکوهش پرحرفی)

یکی را از بزرگان به محفلی اندر همی ستودند و در اوصاف جمیلش مبالغه می‌کردند. سر برآورد و گفت: من آنم که من دانم. (تأکید بر سکوت)

عابدی را حکایت کنند که شبی ده من طعام بخوردی و تا سحر ختمی در نماز بکردی. صاحب‌دلی شنید و گفت: اگر نیم نانی بخوردی و بخفتی بسیار ازین فاضل‌تر بودی. (تأکید بر میانه‌روی)

یکی از صاحبدلان زورآزمایی را دید به هم برآمده و کف بر دماغ انداخته. گفت: این را چه حالت است؟ گفتند: فلان دشنام دادش. گفت: این فرومایه هزار من سنگ برمی‌دارد و طاقت سخنی نمی‌آرد؟ (تأکید بر قوی کردن جسم در کنار اخلاق نیکو)

گر پند می‌دهندم و گر بند می‌نهند/ ما دست داده‌ایم به هر حال بند را (نصیحت‌پذیری عاشق)

هر که او را ذره‌ای با ماهرویان مهر نیست/ بر چنین عامی فضیلت می‌نهند انعام را (فضیلت عاشقان بر سایر افراد)

اگر ز مهر تو یک ذره بر سپهر افتد/ عروس قصر فلک ستر خویشتن بدرد (توصیف زیبایی بی‌نظیر معشوق)

بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند/ زان پیش که سبزه بردمد از خاکت (غنیمت شمردن لحظات عمر)