شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 8165

مرا در خانه سروی هست کاندر سایه قدش / فراغ از سرو بستانی و شمشاد چمن دارم 

بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه بان دارد / بهار عارضش خطّی به خون ارغوان دارد 

باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است / شمشاد خانه‌پرور من از که کمتر است 

با کاروان حله برفتم ز سیستان / با حله‌ای تنیده ز دل، بافته ز جان 

تاکِ انگور تا نگرید زار / خندۀ خوش نیارد آخر کار 

چون بر کف او ترنج دیدند / از عشق چو نار می‌کفیدند 

چو تَنگ شکر در عقیق آورم / ز پسته شراب رحیق آورم 

من که سرسبزیَم نماند چو بید / لاله زرد و بنفشه گشت سپید

الف، ب، د

الف، ب، هـ

ب، ج، هـ

د، ب، ج

از هجر تو در چشمم خورشید شود سفته / از بس که مرا الماس اندر بصر افشاند

خورشید حسنت ای جان هفت آسمان بگیرد / سلطان عشقت ای بت هر دو جهان بگیرد

ای کرده ماه را از تیره شب نقاب / در شب فکنده چین بر مه فکنده تاب

لعلت به شکرخنده بر کار کسی خندد / کاو وقت نثار تو بر تو شکر افشاند