شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هفدهم: سپیده دم | آزمون شماره 2037

ز روی لطف و دلداری بیا سامان کارم کن / که خود را بی تو سامانی نمی بینم نمی بینم

من از خاک درت رفتم،متاعم را به غارت ده / گرانی بردم از کویت،رقیبان را بشارت ده

بازآی که بی روی تو ای شمع دل افروز / در بزم حریفان اثر نور و صفا نیست

چه باشد گر به سوی ما قدم را رنجه فرمایی / به امیدی که چون باد بهار از در برون آیی

تو آن ذاتی که کردندت سجده / تویی از آفرینش عین زبده

همه سجده به ما کرده ملایک / که ادم زبدۀ کل ممالک

نبات عالم و حیوان و گوهر / سراسر ادمی را شد مسخّر

فنون هنر فکرتت را مسلّم / جهان سخن خامه ات را مسخّر

ناهید نصیحت

محمّد شکرچی

فرانسوا کوپه

نزار قبّانی

ستاره‌ی غروب، روز درخشان، عشق ناتمام، کرامت انسان

عطر خوش‌بو، جمال یار، روی معشوق، عاشق خدا

گلستان پربار، شکایت‌های ناروا، جوانه‌های گندم، نزدیک‌ترین مفهوم

این دبیرستان، هوای دل، جنجال خیابان، شعر کم فروغ

ظالم به ظلم خویش گرفتار می‌شود/ از پیچ و تاب نیست رهایی کمند را

اثر ظلم محال است به ظالم نرسد/ ناله پیش از هدف از پشت کمان می‌خیزد

اگر دشنام فرمایی و گر نفرین دعا گویم /جواب تلخ می‌زیبد لب لعل شکرخا را

چو دشنام گویی دعا نشنوی/به‌جز کشته‌ی خویشتن ندروی