شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 2995

بلای عشق خدایا ز جان ما برگیر/ که جان من دل از این کار برنمی‌گیرد

مرا بی عشق مهرویان بقای سر نمی‌باید/ که سر بی‌عشق در گردن کشیدن بار دوش آمد

عشق را پیشانی‌ای باید چو میخ/ تا حبیبش سنگ بر سر می‌زند

صفت عاشق صادق به درستی آن است/ که گرش سر برود، از سر پیمان نرود

خروشید و برجست لرزان ز جای/ بدرّید و بسپرد محضر به پای

ای مادر سرسپید بشنو/ این پند سیاهبخت فرزند

همه رزمگه سربهسر کشته بود/ تنانشان به خون اندر آغشته بود

سپیده چو برزد سر از برج شیر/ به لشکر نگه کرد گیو دلیر