شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هفدهم: سپیده دم | آزمون شماره 1296

ماجرای دل خون گشته نگویم با کس / زانکه جز تیغ غمت نیست کسی دمسازم

روزگارا طاق ایوان فلک در هم شکن / طاق ایوان گو ممان چون کسری عالم نماند 

از لب لعل توام کار به کام است امشب / دولتم بنده و اقبال غلام است امشب 

تا بدیدم حلقه ی زلف تو روز من شب است / تا ببوسیدم سر کوی تو جانم بر لب است

ای ستمکار بیندیش از آن روز سیاه/  که تو را شومی ظلم افکند از جاه به چاه

روز حشر از دل عاشق به جز این نیست سوال / که چه آمد به تو از یار ستمکارۀ تو

به آب تیغ شود شسته عاقبت صائب / غبار خواب ز چشم و دل ستمکاران

آن کس که ستم کرد بر این شهر ستم دید / ایزد نپسند ستم از هیچ ستمکار 

آن دو انقلاب آسمان برین ( انقلاب )

دفتر روزگار ایران ( ایران )

درِ باغ روشنایی ( در )

کج‌فهم‌ترین دانش‌آموز کلاس ( دانش‌آموز )

آن مرد به طرف کوی فرو رفت. طرار دیگر بیامد و خر را برد.
 

 پس آن مرد در چاه فریاد کرد که در این چاه هیچ نیست.
 

صفحۀ سفیدی را باز می‌کرد و ارتجالاً انشایی می‌ساخت و با صدای گرم و رسا به اصطلاح امروزی‌ها «اجرا می‌کرد.»
 

از این ملاقات چند روزی گذشت و خسرو زیر پلاس مندرس جان سپرد و آن همه استعداد را با خود به زیر خاک برد.

ای سرور باران و فصل ها

تاریخ روستای کوچکی را به یاد خواهد آورد.

بگذار بوسه زنیم بر شمشیری که در دستان توست.

در زمانه سقوط و ویرانی جز تو کسی نمانده است.