شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس پانزدهم : کبوتر طوقدار | آزمون شماره 1756

ایشان حقوق مرا به طاعت و مناسحت بگزاردند و به معونت و مظاهرت ایشان از دست صیاد بجستم 

در وقت فراغ موافقت اولی تر و الا طاعنان مجال وقعیت یابند

مطوقه یاران را گفت : سوی درختستان ها رویم تا نظر او منقطع گردد و نومید و خوایب باز گردد

از تجارب روزگار برای دفع حوادث صلاح ها توان ساخت.

روی از تربیت ناصحان بگردانیدن و علما را به ضلالت منسوب کردن و در طلب عالم معصوم از فواید علم محروم ماندن، ناصواب است.

بر وصال دوستان حريص مباش که سور آن از شیون قاصر است و اندوه آن بر شادی راجح، و با این همه درد سوز هجر منتظر و نیز شاید بود که برای فراق اهل و فرزندان به جمع مال حاجت افتد. 

از این اندیشه ی ناصواب در گذر و همت بر اكتساب ثواب مقصور گردان که راه مخوف است و رفیقان ناموافق.

اما آن سه که اهل دنيا طالب آنند، فراخی معیشت است و رفعت منزلت و رسیدن به ثواب آخرت و آن که به وسيلت بدین اغراض توان رسید، صیانت نفس است.

در كنار نام تو لنگر گرفت كشتی عشق/ بيا كه ياد تو آرامشی است طوفانی
 

می‌خورم جام غمی هر دم به شادی رخت/ خرم آن كس كو بدان غم شادمانی میكند
 

حلاوت سخن تلخ را ز عاشق پرس/ ز ماهیان بطلب طعم آب دریا را
 

گروهی سر به سر گویای خاموش/ ولی چون بحرِ دُر بر کرده ، در جوش

هرگز وجود حاضر غایب شنیده‌ای/ من در میان جمع و دلم جای دیگر است
 

حال او بر سرّ وحدت دال و لب خاموش ازان/ سرّ عرفان بشنو ای عارف ز گویای خموش
 

تأمل كنان در خطا و صواب/ به از ژاژخايان حاضرجواب
 

صبح چون خنده‌گه دست شده است آتش سرد/ آتش سرد به عنبر مگر آمیخته‌اند