شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دهم : سبک شناسی قرن های 10 و 11 (سبک هندی) | آزمون شماره 1673

نظری به لشکری کن که هزار خون بریزی/ به خلاف تیغ هندی که تو در نیام داری

عیب پاکان زود بر مردم هویدا می‌شود/ موی اندر شیر خالص زود پیدا می‌شود

دود اگر بالا نشیند کسر شأن شعله نیست/ جای چشم ابرو نگیرد گرچه او بالاتر است

بی‌کمالی‌های انسان از سخن پیدا شود/ پستهٔ بی‌مغز چون لب واکند رسوا شود

بی‌توجهی به زبان، بی‌دقتی در کاربرد جمله‌ها و ترکیب‌ها و ورود واژه‌های عامیانه (ویژگی‌های زبانی شعر سبک هندی)

استفاده از ردیف‌های طولانی و خوش‌آهنگ در شعر (ویژگی ادبی سبک هندی)

بی‌دقتی در ذکر تاریخ و حوادث تاریخی و رواج مدح و چاپلوسی (ویژگی فکری سبک هندی)

کمی لغات عربی و لغات بیگانه (ویژگی زبانی سبک خراسانی)

جامع عباسی و عالم آرای صفوی

عین‌الحیات و هفت اقلیم

تذکره‌ شاه طهماسب و عالم‌آرای صفوی

مجالس‌المؤمنین و تذکره‌ شاه طهماسب

درنمی‌گیرد نیاز و ناز ما با حسن دوست/ خرم آن کز نازنینان بخت برخوردار داشت

تو از آن خلوت یکتا چه خبر خواهی داشت/ گر شوی حلقه‌ که چشم آن‌ سوی در خواهی داشت

قدم شمرده نهد عقل در قلمرو عشق/ ز سنگلاخ، خطرهاست شیشه‌باران را

نزاکت بین که سَروش می‌شود مانند شاخ گل/  به نازک‌ جنبشی از باد گاهی راست گاهی کج

از حضرات مقدسات ائمه، مأثور است که کدخدایی و محبّت زنان مستوره باعث تصلّب پرتو شمع ایمان است. (اطناب)

آیینه خاطرشان را غبار نقص عقل، مانع پذیرفتن تمثال صور حسن و قبح مقدسات می‌باشد. (کاربرد تتابع اضافات)

اسکندر را لطایف عاقلانه تفکر صلاح صلازده از حضیض غفلت به اوج عزم درآمده او را تحسین نمود. (استفاده از وجه وصفی)

ترحّم مسلمانی سدّ راه و صله رحم وسیله گشته از خونش درگذشتم. (کاربرد لغات ترکی و مغولی)