شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 8579

با وجود حسن رخسارت که شهری مست از اوست / من خراب حُسن طبع و مست گفتار توام

خورشید بر سرو روان دیگر ندیدم در جهان / وصفت نگنجد در بیان نامت نیاید در قلم

چندین هزار رهرو دعوی عشق کردند / بر خاتم طریقت منصور چون نگین است

بی‌ ماه مهر افروز خود تا بگذرانم روز خود / دامی به راهی می‌نهم مرغی به دامی می‌زنم

پر می‌زند از شوق لبش طوطی جانم / آری چه کنم چون شکرستان من آن‌جاست

جایی که عروسان چمن جلوه نمایند / گل را چه محل چون که گلستان من آن‌جاست

نافه را از کمند تو دل در گره / لعل را از عقیق تو خون در جگر

مرغان چمن باز چو من عاشق و مست‌اند / کان نرگس مست و گل خندان من آن‌جاست

ساقی ار باده از این دست به جام اندازد               عارفان را همه در شرب مدام اندازد

ز دست جور تو گفتم ز شهر خواهم رفت             به خنده گفت که حافظ برو که پای تو بست

نقش مستوری و مستی نه به دست من و توست             آن چه سلطان ازل گفت بکن آن کردم

من گدا، هوس سرو قامتی دارم           که دست در کمرش جز به سیم و زر نرود