شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس چهارم: تاریخ ادبیات پیش از اسلام و قرن‌های اولیه هجری | آزمون شماره 18571

شاعران این عصر، بیشتر به واقعیت بیرونی نظر داشتند و مفاهیم ذهنی آنان از قلمرو تعالیم کلّی اخلاقی فراتر نمی‌رفت.

آوردن موعظه و نصیحت در شعر پارسی از آغاز قرن چهارم معمول گردید و در این باب، قطعه‌های کوتاهی سروده شد؛ امّا کسی که قصیده تمام و کمال در این موضوع سرود، کسایی مروزی بود.

شعر مدحی یا مدیحه‌سرایی که از آغاز ادب فارسی به پیروی از شعر عربی معمول گشت، با شاعران بزرگ درباری و مدح پادشاهان و رجال دربار جایگاه خود را از دست داد.

شعر حکمی و اندرزی در این دوره به‌وجود آمد ولی در دوره سلجوقیان به پختگی رسید.

یک دل پر درد دارم و یک جان پر زجر.

فلان را اصلی است پاک و طینتی است صاف، دارای گوهری است شریف و صاحب طبعی است کریم.

هرگاه که یکی از بندگان گنه‌کار پریشان‌روزگار دست انابت به امید اجابت به درگاه حق جل و علا بردارد.

گفتی خرده مینا بر خاکش ریخته و عقد ثریا در تاکش آویخته.

به‌جز چند صفحه از مقدمه، بقیه بخش‌های کتاب به دست ما رسیده است.

موضوع این کتاب تاریخ گذشته ایران است.

به دست عدّه‌ای از دانشوران خراسان نوشته شد.

سال تأْلیف کتاب،‌ حدود 346 قمری است.