شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس نهم : ذوق لطیف | آزمون شماره 1181

زین گلستان عاقبت چون باد می‌باید گذشت / بر درختی هر زمان چون تاك پیچیدن چرا

قصرش گلستان ارم صدرش دبستان کرم / در هر شبستان از نعم بستان نو پرداخته

کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش / وه که بس بی‌خبر از غلغل چندین جرسی

گشتیم پیر از غم دنیا و آخرت / پشت کمان خمیده ز فکر دو خانه است

هزار عقل و ادب داشتم من ای خواجه / کنون که مست و خرابم صلاح بی ادبیست

تیر جفا خورده اند از تو نکو تر کسان / در غمش از دیگری هیچ معونت مجوی

حافظ زغم از گریه نپرداخت به خنده/ماتم زده را داعیه سور نمانده است 

اگر باز جویی خطا از صواب/نیابی یکی هم نشین چون کتاب

گروهی حکما در حضرتِ کسری انوشیروان به مصلحتی در سخن می گفتند بزرجمهر که مهتر ایشان بود خاموش بود 

شمس الدین صاحب دیوان، پهلوان ابراهیم را به سفر میفرستاد.گفت : چند سگ تازی با خود بیاور.پهلوان برفت و سگ را فراموش کرد

درویشی به درده ای رسید،کدخدا حسن را دید آنجا نشسته گفت مرا چیزی دهید و گرنه به خدا این ده همان کنم که با آن ده دیگر کردم

خواجه،شیخی را به مهمانی برد و بر سر نهالی(=تشک)نشاند.دیناری چند در زیر نهالی بود.شیخ دست بکرد و بدزدید.خواجه زر طلب میکرد نیافت ....

شب فراق که داند که تا سحر چند است / مگر کسی که به زندان عشق دربند است (غنایی)

بر درِ ارباب بی مروّت دنیا / چند نشینی که خواجه کی به درآید؟ (تعلیمی)

ناگهان قفل بزرگ تیرگی را می‌گشاید / آن‌که در دستش کلید شهر پر آیینه دارد (انقلاب اسلامی)

یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی‌کند / کسی به کوچه سار شب، درِ سحر نمی‌زند (غنایی)