شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 8158

عقل را با عشق خوبان طاقت سرپنجه نیست / با قضای آسمانی برنتابد جهد مرد

کسی کو خرد را ندارد ز پیش / دلش گردد از کرده خویش ریش

گر هزارم جواب تلخ دهی / اعتقاد من آن که شیرین است

عاقلان نقطه‌ی پرگار وجودند ولی / عشق داند که در این دایره سرگردانند

چون پرند نیلگون بر روی پوشد مرغزار / پرنیان هفت رنگ اندر سر آرد کوهسار

آن چه سعی است من اندر طلبت بنمایم / این قدر هست که تغییر قضا نتوان کرد

آن ابر بین که گرید چون مرد سوگوار / و آن رعد بین که نالد چون عاشق کئیب (غمگین)

برآمد بر آن تخت فرخ پدر / به رسم کیان بر سرش تاج زر

خرد تیره و مرد روشن روان / نباشد همی شادمان یک زمان

با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل / چرخ از تو هزار بار بیچاره‌تر است

جوانیش را خوی بد یار بود / ابا بد همیشه به پیکار بود

در گلستان ارم دوش چو از لطف هوا / زلف سنبل به نسیم سحری می‌آشفت