شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 19493

ای منور به تو نجوم جمال/ وی مقرر به تو رسوم کمال

ای آن که جهان را همه فخر از حسب توست/ وی آن که شهان را همه فخر از نسب توست 

ای روی تو کوکب جهان‌آرایی/ وی بوی تو اشهب روان‌آسایی

محبوسم و طالع است منحوسم/ غمخوارم و اختر است خونخوارم 

گر چهره بنماید صنم پر شو ازو چون آینه / ور زلف بگشاید صنم رو شانه شو رو شانه شو

عیش باقیست شمس تبریزی / مست جاوید شاه تبریزیم

نار خندان تو ما را صنما گریان کرد / تا چو نار از غم تو با دل پرخون باشیم

من کف چرا نکوبم چون در کفست خوبم / من پا چرا نکوبم چون بم شدست زیرم

الف _ ج

ه_ _ د

ب _ د

الف _ ه_

ای نوبهار! سرو نبیند همی تذرو / ای آفتاب! نور نیابد همی سها

خداوندی که رایش گوهر اقبال را شد کان / عدوبندی که راهش پیکر آمال را شد جان

ز دست چنگ‌نوازت شدم چو نالان عود / ز زلف مشک‌فشانت شدم چو سوزان عود

ز دودی گنبد خضرا کند او / ز پیهی نرگس بینا کند او

عابدان جزای طاعت خواهند و بازرگانان بهای بضاعت. من بنده امید آورده‌ام نه طاعت.

مودّت اهل صفا چه در روی و چه در قفا نه چنان کز پَسَت عیب گیرند و در پیشت میرند.

یاد دارم که در ایام طفولیت متعبد بودمی و شب‌خیز و مولع زهد و پرهیز.

دزدی به خانه پارسایی درآمد، چندان که جست چیزی نیافت، دل‌تنگ شد.