شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 7689

به هم بر مکن تا توانی دلی / که آهی جهانی به هم برکند

بخت و دولت به کاردانی نیست / جز به تأیید آسمانی نیست

گر نشاید به دوست ره بردن / شرط یاری است در طلب مردن

توانگرم به غلام و توانگرم به ستور / توانگرم به نشاط و توانگرم به سرور

می‌کند عشق تو تاراج دل و دین الغیاث / می‌برد صبر و قرار از جان غمگین الغیاث

به تیغ می‌زد و می‌رفت و باز می‌نگریست / که ترک عشق نگفتی سزای خود دیدی

از لعل تو گر یابم انگشتری زنهار / صد ملک سلیمانم در زیر نگین باشد

از آن جان تو لختی خون فسرده / سپرده زیر پای اندر سپارا

نظامی نیست دنیا را دلا از عهد او مگسل / منه بر کار دنیا دل که دنیا بی‌ثبات آمد (بی‌اعتباری دنیا)

وان میسّر شود به کوشش و رنج / که قضا بخشد و قَدَر خواهد (اعتقاد به قضا و قدر)

دل، آینه صورت غیب است ولیکن / شرط است که بر آینه زنگار نباشد (توجه به صفا و پالایش درون)

کار ما عشق است و آن‌گه عقل سعیی می‌کند / عقل را باری چه کار اندر میان ما مپرس (برتری عقل بر عشق)