شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 8802

نافۀ آهو شده است ناف زمین از صبا / عقد دو پیکر شده است پیکر باغ از هوا

نیست اقلیم سخن را بهتر از من پادشا / در جهان ملک سخن راندن مسلّم شد مرا

اول، غسلی بکن زین سوی نیل عدم / پس به تماشا گذر آن سوی مصر بقا

شاه را تاج ثنا دادم نخواهم بازخواست / شه مرا نانی که داد ار باز می‌خواهد رواست

هر که به شب شمع‌وار در نظر شاهدی است / باک ندارد به روز کشتن و آویختن

وفای توست چون عمر من و ماند / به محشر وعده دیدار جانا

چو نرگس چشم بخت از خواب برخاست / حسد گو دشمنان را دیده بردوز

مرد است که چون شمع سراپای وجودش / می‌سوزد و آتش نرسیده است به خامان

طایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق/ که در این دامگه حادثه چون افتادم

گناه چشم سیاه تو بود و گردن دلخواه/ که من چو آهوی وحشی ز آدمی برمیدم

نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار/ چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

تا شدم حلقه به گوش در میخانۀ عشق/ هر دم آید غمی از نو به مبارک‌بادم