شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 10685

ژاله از نرگس چکید و برگ گل را آب داد / وز تگرگ نازپرور مالش عنّاب داد

از صدف ریزد گهر وز پسته دُر آید برون / چون شود گرم تکلم لعل خندان شما 

بتا و تازه بهارا تویی که عارض تو / طراوت گل و بوی بهار من دارد 

ز سنبل کرد بر گل مُشکبیزی / ز نرگس بر سمن سیمابریزی 

در بیت اول، واژه «گل» استعاره از صورت و «سنبل» استعاره از موی معشوق است.

در بیت اول، «بهار عارض» استعاره از عشق است.

بیت سوم دارای آرایه تشخیص است.

در بیت دوم، واژه «دریا» استعاره از «عشق» است.

زلف تو چون مشک در مجمر به گاه سوختن/ چشم تو چون نرگس اندر باغ در وقت سحر

چه خفته‌اند در این کاروان‌سرا مردم/ که این محلّ عبور است نه مکان حضور

ای بسا شب که من خشک‌لب از حسرت تو/ بر زمین ریختم از دیده تر مروارید

یا رب این آتش که پنهان دارمش در لوح سینه/ گر برافروزد بسوزد بند بند استخوان را