شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 2: پایه‌های آوایی | آزمون شماره 5914

تاب در زلف داد و هر مویش / در دلم صدهزار تاب انداخت 

سرّ من از ناله من دور نیست / لیک چشم و گوش را آن نور نیست

چون ز مرغ سحر فغان برخاست / ناله از طاق آسمان برخاست

تا تو کردی به سوی ما نظری / ملک هر دو جهان مُسخّر ماست

ببینی تو فردا سنان مرا / همان گردکرده عنان مرا

یکی لشکر آمد ز پهلو به دشت / که از گرد ایشان هوا تیره گشت

با همه چون خاک زمین پست باش / وز همه چون باد تهیدست باش

کمند تو بر شیر بند افگند / سنان تو کوهی ز بن برکند

ج، ب، د، الف

ج، ب، الف، د

د، الف، ج، ب

د، ب، ج، الف

بوی تو می‌شنیدم و بر یاد روی تو / دادند ساقیان طرب یک دو ساغرم

دام شکارجان من، سلسله‌های طرّه‌ات / دانه طایر دلم نقش خیال خال تو

جلوه‌کنان می‌روی و باز می‌آیی / سرو ندیدم بدین صفت متمایل

به خنده گفت که سعدی سخن دراز مکن / میان تهی و فراوان سخن چو تنبوری