شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 6156

عشق می خواهم از ان سان که رهایی باشد / هم از آن عشق که منصور سر دارش برد

عشق یعنی قلم از تیشه و دفتر از سنگ / که به عمری نتوان دست بر آثارش برد

شوکتی بود در این شیوۀ شیرین روزی / عشق بازاری ما رونق بازارش برد

سودا مپز که آتش غم در دل تو نیست / ما را غم تو برد به سودا تو را  که برد

دلم رمیده لولی‌وشی‌ست شورانگیز / دروغ‌وعده و قتّال‌وضع و رنگ‌آمیز

فدای پیرهنِ چاک ماهرویان باد / هزار جامه تقوا و خرقه پرهیز

پیاله بر کفنم بند تا سحرگه حشر / به می ز دل ببرم هول روز رستاخیز

خیال خال تو با خود به خاک خواهم برد / که تا ز خال تو خاکم شود عبیرآمیز

جز از لب لعل جان ننوشم / غیر سر زلف او نگیرم

چو سحرگاه ز گلشن مه عیار برآمد / چه بسی نعره مستان که ز گلزار برآمد

هله نومید نباشی که تو را یار براند / گرت امروز براند نه که فردات بخواند

تو بسی سمن‌بران را به کنار در گرفتی / نفسی کنار بگشا بنگر کنار دیگر

جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید / هلال عید در ابروی یار باید دید

گیسوی چنگ ببرّید به مرگ می ناب / تا همه مغبچگان زلف دوتا بگشایند

نی محزون مگر از تربت فرهاد دمید / که کند شکوه ز هجران لبِ شیرینی

دوش در حلقه ما قصّه گیسوی تو بود / تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود