شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 11263

برگ بیبرگی بود ما را نوال/ مرگ بیمرگی بود ما را حلال

ما ز بالاییم و بالا می‌رویم/ ما ز دریاییم و دریا می‌رویم

تا خار غم عشقت آویخته در دامن/ کوتهنظری باشد رفتن به گلستان‌ها

راه وصل تو راه پر آسیب/ درد عشق تو درد بیدرمان

ما ز بالاییم و بالا می‌رویم/ ما ز دریاییم و دریا می‌رویم

غلام نرگس مست تو تاجدارانند/ خراب بادۀ لعل تو هوشیارانند

شد مزیّن به تو مقام و محل/ شد مبیّن به تو حرام و حلال

هر صبح سر ز گلشن سودا برآورم/ وز صور آه بر فلک آوا برآورم

باء برّ او بر بندگان او، سین سرّ او با دوستان او، میم منّت او بر مشتاقان او. اگر نه برّ او بودی رهی را چه جای تعبیه سرّ او بودی؟

اگر مسارعت نمایی امانی دهم بر تقصیری که تا این غایت روا داشته‌ای و از خدمت و دیدار او تقاعدی نموده و اگر توافقی کنی بالفور بازگردم.

در اعزاز و ملاطفت، اطناب و مبالغت نمود و روی به تفحّص حال و استکشاف کار او آورد و اندازه رای و خرد او به امتحان و تجربت بشناخت.

دست حسد سرمه بیداری در چشم وی کشید و فروغ خشم، آتش غیرت در مفروش وی پراکند تا خواب و قرار از وی بشد.

صد اشتر همه ماده و سرخْ موی / صد استر همه بارکش راه جوی

چه دَوَم که اسب صبرم نرسد به گرد وصلش / چه کنم که شاخ بختم ز قضا به بر نیاید

نبود جز به علم، مرد شریف / نشود جز به جهل مرد، وضیع

به بالای ایوان او راغ نیست / به پهنای میدان او باغ نیست

نباشد عاشق و معشوق بی عشق / نیابی خالق و مخلوق بی عشق

گفتمش آیت لطف است مشو زین دلگیر/  گفتمش سورۀ مهر است مشو زین مضطر

ابتدای عشق و مستی قاهری است / انتهای عشق و مستی دلبری است

طاق ابروت قبلۀ خسرو / چشم جادوت فتنۀ فرهاد