شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 10303

اگر تو جور کنی جور نیست تربیت است / و گر تو داغ نهی داغ نیست درمان است

به اختیار قضای زمان بباید ساخت / که دایم آن نبود که اختیار ما باشد

این هوای خوش و این دشت دلارام نگر/ وین بهاری که بیاراست زمین را یک‌سر

ماجرای عقل پرسیدم ز عشق / گفت معزول است و فرمانیش نیست

و در آن معرکه، امیرزاده ابوبکر داد مردی و دلاوری داد و به زخم تیر، نفیر از رومیان برآورد.

چندان سوار و پیاده به قتل آوردند که از کشته‌ها، پشته‌ها برآمد؛ چنانکه سواران بر کشتگان می‌گذشتند و اسب و استر به دشواری می‌‏رفت.

و سلطان بر لطایف صنع باری تعالی شکر می‌گفت که فیلی که جز به استعمال حیل و تعاون اعوان و تجلّد مردان به دست نیاید، به لطف و الهام او از معابد اصنام مفارقت کند.

هیزم جمع آوردند و گرداگرد آن چیده، می‌دمیدند و در برابر ایشان مرغی به درختی آواز می‌داد.

روزه‌داران را بود آن نان و خوان/ خرمگس را چه ابا چه دیگدان

آفرین بر زبان شیرینت/ کاین همه شور در جهان انداخت

ابر شاه ایران گرفت آخرین / خروشان ببوسید روی زمین

در روی تو سرّ صنع بی‌چون / چون آب در آبگینه پیداست