شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 23227

شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی / غنیمت است چنین شب که دوستان بینی

در چشم منی و غایب از چشم / ز آن چشم همی‌کنم به هر سو

خدا را بر آن بنده بخشایش است / که خلق از وجودش در آسایش است

هر شب چو چراغ چشم دارم / تا چشم من و چراغ من کو

به تازه اول روز است و آفتاب به ناز / فکنده در بن اشجار سایه‌های دراز

امید لذّت و عیش از مدار چرخ، مدار / که در دیار کرم نیست ز آدمی، دیّار

رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار / دستم اندر ساعد ساقی سیمینْ ساق بود

آب را بربست دست و باد را بشکست پای/ تا نه ز آب آید گزند و نی ز باد آید بلا

ساقی سیم ساق من گر همه دُرد می‌دهد / کیست که تن چو جام می جمله دهن نمی‌کند (تشبیه، واج‌آرایی)

چو منصور از مراد آنان که بردارند بر دارند / بدین درگاه حافظ را چو می‌خوانند می‌رانند (واج‌آرایی، تلمیح)

هر چه جز بار غمت بر دل مسکین من است / برود از دل من وز دل من آن نرود (واژه‌آرایی، کنایه)

از هر کرانه تیر دعا کرده‌ام روان / باشد کز آن میانه یکی کارگر شود (تلمیح، واج‌آرایی)