شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دهم: دریادلان صف‌شکن | آزمون شماره 1748

سوله، بدر و هُنین، مرضیه، تواضع

نمی‌هراسد، نسیان و غفلت، غواص‌ها، غَنای خالق

مراتب قُرب، صف طویل، برپای خواست

محاسبه، مسلّح، تقدیر و سرنوشت، توصّل جستن

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید / قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

تا نسوزد برنیاید بوی عود / پخته داند کاین سخن با خام نیست

قضا گفت گیر و قدر گفت ده / فلک گفت احسنت و مه گفت زه

گویند مگو سعدی چندین سخن از عشقش / می‌گویم و بعد از من گویند به دوران‌ها

به موج آویز و از ساحل بپرهیز / همه دریاست ما را آشیانه

وصل جانانت آرزوست حزین / برو از خود که یار می‌آید

قطره‌ی دانش که بخشیدی ز پیش / متصل گردان به دریاهای خویش

آشیان من بیچاره اگر سوخت چه باک / فکر ویران شدن خانه‌ی صیاد کنید

نه تسلیم و نه سازش ، نه تکریم و خواهش/ بتازد به نیرنگ تو توسن من

من ایرانی‌ام ، آرمانم شهادت/ تجلی هستی است جان کندن من

مپندار این شعله افسرده گردد/ که بعد از من افروزد از مدفن من

کنون رود خلق است دریای جوشان/ همه خوشۀ خشم شد خرمن من