شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 7450

در ازل پرتو حُسنت به تجلی دم زد / عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

از تو به که نالم که دگر داور نیست / وز دست تو هیچ دست بالاتر نیست

زبان خامه ندارد سر بیان فراق / و گرنه شرح دهم با تو داستان فراق

درخت اگر عَلَم پرنیان گشاد رواست / که خاک باز کشیده است مفرش دیبا

جهان دل نهاده بر این داستان /  همان بخردان و همان راستان

ما عیب و نقص خویش و کمال و جمال غیر / پنهان نموده‌ایم چو پیری پس خضاب

دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد /  تکیه بر عهد تو و باد صبا نتوان کرد

آفرین جان‌آفرین پاک را / آن‌که جان بخشید و ایمان خاک را

مگذار مطرب را دمی کز چنگ بنهد چنگ را/ در آبگون ساغر فکن آن آب آتش‌رنگ را

 سخن از خرقه و سجاده چه گویی خواجو/ جام می نوش که از صومعه دور است اینجا

هر که را بینی به عالم دل به چیزی خوش بود/ عاشقان را دل به یاد چهرۀ دلبر خوش است

 هر که زین گنبد گردنده کناری نگرفت/ چون مه نو به همه شهر شد انگشت‌نمای