شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس نهم : ذوق لطیف | آزمون شماره 2069

هزار عقل و ادب داشتم من ای خواجه / کنون که مست و خرابم صلاح بی ادبیست

تیر جفا خورده اند از تو نکو تر کسان / در غمش از دیگری هیچ معونت مجوی

حافظ زغم از گریه نپرداخت به خنده/ماتم زده را داعیه سور نمانده است 

اگر باز جویی خطا از صواب/نیابی یکی هم نشین چون کتاب

این هد هد از سپاه سلیمان همی پرد / وین بلبل از نواحی گلزار می رسد

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم / جرس فریاد می دارد که بر بندید محمل ها 

جامی بخر به جانی ور زانک مفلسی / بفروش خویش را که خریدار می رسد 

ز جور و عدل در هر دور سازیست / درو داننده را پوشیده رازیست

هر خانه که شمع رُخت افروخت در او / خورشید چو ذرّه نور از روزن برد 

روشن چو روز گشت در آفاق سوز من / این شعله کز جگر به شب تار می کشم

از نور وحدت آن که دلش بهره ور شود / کی از هجوم ذرّه پریشان نظر شود

گردیده خیره باصرۀ بوم از آفتاب / در پیش چشم شپره(خفاش) ظلمت،ضیا نمود

دوستی را گفتم: اینک عمر شد؛ گفت : ای عجب! / طرفه می‌دارم که بی‌دلدار چون بردی به سر؟ (مسند)
 

این صبر تلخ و نغمۀ شیرین طبیب ماست / با اشک شور خود که صفا می‌دهد به دل؟ (معطوف)
 

شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما / بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد (نهاد)
 

با داغ تو رنجوری، به کز نظرت دوری / پیش قدمت مردن، خوش‌تر که به هجرانت (متمم)
 

بوستان، تذکره‌الاولیاء، فرهاد و شیرین

حملۀ حیدری، تحفه‌الاحرار، لیلی و مجنون

شاهنامه، گلستان، روضۀ خلد

فرهاد و شیرین، بهارستان، جوامع‌الحکایات