شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 2: پایه‌های آوایی | آزمون شماره 3167

دوشم ز بلبلی چه خوش آمد که می‌سرود / گل گوش پهن کرده ز شاخ درخت خویش

با تو پیوستم و از غیر تو ببرید دلم / آشنای تو ندارد سر بیگانه و خویش

ما آزموده‌ایم در این شهر بخت خویش / بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش

ای حافظ ار مراد میسر شدی مدام / جمشید نیز دور نماندی ز تخت خویش

چند نومید ز کوی تو دل زار آید: فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن

گوهر تاجم که در دست گدا افتاده‌ام: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن

جهان و کار جهان جمله هیچ بر هیچ است: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن

من و باد صبا مسکین، دو سرگردانِ بی‌حاصل: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن فعولن

دوستان معذور داریدم که پایم در گِل است

لطف آن‌چه تو اندیشی حکم آن چه تو فرمایی

دست به کاری زنم که غصه سرآید

اگر هوشمندی به معنی گرای