شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 18186

در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم

عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما

بر خاک راه یار نهادیم روی خوش

گر دهد دستم کشم در دیده همچون توتیا

نوح ارچه مردم‌دار بد، طوفان مردم‌خوار بد: $-U---U---U---U--$

چو بر آن چرخ معانی، مهش انوار تو دارد: $-UU---UU--UU--UU$

جمله بخسپند و تبسّم کنند: $-U--UU--UU-$

با منی وز من نمی‌دانی خبر: $-U---U---U-$

گفت خود دادی به ما دل حافظا               ما محصل بر کسی نگماشتیم

من از بیگانگان دیگر ننالم                    که با من هر چه کرد آن آشنا کرد

یک دل بنما که در ره او                       بر چهره نه خال حیرت آمد

لطف خدا بیشتر از جرم ماست                نکته سربسته چه دانی خموش

هم نظری، هم خبری، هم قمران را قمری

همه اجزای وجودت به تو گویند چه بودت؟

در هزل و جد ای محتشم، هم کعبه گردی هم منات

تا که خرابم نکند کی دهد آن گنج به من