شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس شانزدهم : قصّه ی عینکم | آزمون شماره 2308

مدرس مدت‌ها بود که با این ضربه‌ها آشنایی داشت و به همین دلیل، همیشه پاسخش را در آستین داشت.
 

 آدمی‌زاد می‌توانست به نگاه آن یکی تکیه کند ، همان‌طور که به یک بالش پر تکیه می‌کند و می‌توانست نگاه این یکی را در چلّه کمان بنشاند و به سوی دشمن پرتاب کند.
 

این غول بی‌شاخ‌ودم که معلوم نیست از کدام جهنمی ظهور کرده و چطور او را یافته‌اند؟
 

شما در سنگر مشروطیت ایستاده‌اید اما یکی از رهبران ما سال‌ها پیش از مشروعیت سخن گفته است.
 

آن چه زر می‌شود از پرتوی آن قلب سیاه / کیمیایی است که در صحبت درویشان است
 

نماز در خم آن ابروان محرابی/ کسی کند که به خون جگر طهارت کرد
 

به فقر از دو جهان می‌توان غنی گردید / خوشا سری که شود خاک پای درویشی

 

سیل اشک ار بکند خانه مردم ، نه عجب / کز غمت گریه کنان ، چشم تری نیست که نیست