شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 14: سی مرغ و سیمرغ | آزمون شماره 1327

عاشق آن باشد که چون آتش بود / گرم‌رو، سوزنده و سرکش بود

چرا چون لاله خونین‌دل نباشم / که با ما نرگس او سر گران کرد

ای نسخه‌ی نامه‌ی الهی که تویی / وی آینه‌ی جمال شاهی که تویی

هشت جنّت نیز اینجا مرده‌ای است / هفت دوزخ هم‌چو یخ افسرده‌ای است

این جزر و مد چیست که تا ماه می‌رود / دریای درد کیست که تا چاه می‌رود

میان بحر غمت هر که غرقه دید مرا / ز بیم غرق شدن برکنار می‌گردد

دل من در هوس روی تو ای مونس جان / خاک راهی است که در دست نسیم افتاده است

محروم اگر شدم ز سر کوی او چه شد / از گلشن زمانه که بوی وفا شنید

ج، الف، د، ه، ب

الف، ه، ج، ب، د

الف، ب، د، ه، ج

ج، الف، ب، ه، د

در محفل خود راه مده همچو منی را ا/فسرده دل افسرده کند انجمنی را

هر چند نیز اینجا مرده ای است/ هفت دوزخ همچون یخ افسرده‌ای است

آب حیات آتش افسرده دامن است/مجنون عبث به دامن صحرا نمیرود

بیفتاد بر خالک و چون مرده گشت/ تو گفتی همی خونش افسرده گشت

ز روی خوب تو گفتم که پرده برفکنم / ولی چو درنگرم پرده‌ی رخ تو منم

نهاده‌ام سر پرشور دائماً بر کف / بدان امید که در پای مرکبت فکنم

مرا ز خویش به یک جام باده بازرهان / که جام باده رهایی دهد ز خویشتنم

در آن نفس که مرا از لحد برانگیزند / حدیث عشق تو باشد نوشته بر کفنم