شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 923

با کاروان حّله برفتم ز سیستان / با حله‌ای تنیده ز دل بافته ز جان 

تا تو را جای شد ای سرو روان در دل من / هیچ کس مینپسندم که به جای تو بود 

دست از مس وجود چو مردان ره بشوی / تا کیمیای عشق بیابی و زر شوی

کس چو حافظ نگشاد از رخ اندیشه نقاب / تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند 

گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن / یعنی که رخ بپوش و جهانی خراب کن 

ز بادام تر آب گل برانگیخت / گلابی بر گل از بادام میریخت

باغ سلام میکند، سرو قیام میکند / سبزه پیاده میرود، غنچه سوار میرسد 

به گریه گفتم از آن پسته یک دو بوسه بده / به خنده گفت مگس کی نشسته بر قندم؟!

بلاگردان جان و تن دعای مستمندان است / که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشه‌چین دارد 

چه قیامت است جانا که به عاشقان نمودی! / دل و جان فدای رویت، بنما عذار، ما را 

ز خامشی دهن غنچه پر ز زر شده است / سکوت جایزه دارد چرا نمی‌گیری؟

دوش بر یاد حریفان به خرابات شدم / خم می‌ دیدم، خون در دل و پا در گل بود 

سمنبر غافل از نظارۀ شاه / که سنبل بسته بُد بر نرگسش راه 

گهی بر شکر از بادام زد آب / گهی خایید فندق را به عناب 

دلدار من جاندار من شمشاد خوش‌رفتار من / چون دیده دُربار من لعلش گهربار آمده

چو تَنگ شکر در عقیق آورم / ز پسته شراب رحیق آورم

کنایه

استعاره مصرحه

تشخیص

حس آمیزی