شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 19306

ای مرغ اگر پری به سر کوی آن پری/ پیغام دوستان برسانی بدان پری

گفتی ز خاک بیشترند اهل عشق من/ از خاک بیشتر نه که از خاک کمتریم

در عشق پشیمانی آیین محبت نیست/عاشق نبرد هرگز در عشق پریشانی

فضل درد سر است خاقانی/فاضل از درد سر نیاساید

هست مستی که مرا جانب میخانه برد؟ / جانب ساقی گل‌چهره دُردانه برد؟

وقت آن شد که ز خورشید ضیایی برسد / سوی زنگی شب از روم لوایی برسد

بیا و برگ سفر ساز و زاد ره برگیر / که عاقبت برود هرکه او ز مادر زاد

عاشقان را از جمالت عید باد / جانشان در آتشت چون عود باد

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را / که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را

هر که گوید کلاغ چون باز است / نشنوندش که دیده‌ها باز است

رسم عاشق‌کشی و شیوه شهرآشوبی / جامه‌ای بود که بر قامت او دوخته بود

شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی / غنیمت است چنین شب که دوستان بینی

چه سخن راست نیاید که تو شیرین‌سخنی / وین عجب‌تر که تو شیرینی و من فرهادم

هر تیر که در کیش است، گر بر دل ریش آید / ما نیز یکی باشیم از جمله قربان‌ها

سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند / همدم گل نمی‌شود یاد سمن نمی‌کند

پاسخ تلخ تو و خنده شیرین با هم / نوش در نیش نهان گشته و نیش اندر نوش

گر گنج غمت در دل دیوانه نمی‌شد                             ویرانه مقام من دیوانه نمی‌شد

شه کاش خراج از ده ویرانه نمی‌خواست                    یا ملک دلم کاش که ویرانه نمی‌شد

گر در دل شمع آتشی از عشق نمی‌بود                             آگاه ز سوز دل پروانه نمی‌شد

امید خلاص از خم زلفین توام بود                          در دام اگر آن خال سیه دانه نمی‌شد