شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس هشتم : پایه های آوایی همسان (2) | آزمون شماره 7115

خوشا رهنوردی که چون صبح صادق/ نفس راست چون کرد گردد روانه

تو مپندار کز این در به سلامت بروم/ دلم اینجاست بده تا به سلامت بروم

عشق تو بربود ز من مایه مایی و منی/ خود نبود عشق تو را چاره ز بی خویشتنی

مگردان غریب از درت بی نصیب/ مبادا که گردی به درها غریب

امشب که بزم عارفان از شمع رویت روشن است / آهسته تا نبود خبر رندان شاهدباز را

چرخ بگردید بسی تا که چنین چرخ زدم / یار بنالید بسی تا که در این غار شدم

عالم همه دریا شود دریا ز هیبت لا شود / آدم نماند و آدمی گر خویش با آدم زند

گر پای بر فرقم نهی، تشریف قربت می‌دهی / جز سر نمی‌دانم نهادن عذر این اقدام را

از آن سویی که هر شب جان روان است / به وقت صبح بازآرد روان را

این خانه که پیوسته در او بانگ چغانه است / از خواجه بپرسید که این خانه چه خانه است

خنده بیاموز گلی سرخ را / جلوه کن آن دولت پاینده را

کسی سر نهد بر فسونش که چون مار / ز عقل و ز دین دست و پایی ندارد

سرافرازی

سحرگاهان

از این صورت

ملامت مکن

 چهار

یک

دو

سه