شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 47

شاد آن بود به

کاری زنم که

حافظ شود با

اخلاص نیست

تَ  تن  تَ /U-U

تَن  ت  تَن/-U-

تَ  تن  تن/U--

تن تن تَ/--U

هر که چیزی دوست دارد جان و دل بر وی گمارد/ هرکه محرابش تو باشی سر ز خلوت برنیارد

گر درآید عاقلی گو راه نیست/  ور در آید عاشقی صد مرحبا

شمع دیدم گرد او پروانه ها چون جمعها/ شمع کی دیدم که گردد گرد نورش شمعها

اول شرابی در کشی، سرمست گردی از خوشی/ بیخود شوی آنگه کنی آهنگ ما آهنگ ما

سروران را بی‌سبب می‌کرد حبس/ گردنان را بی‌خطر سر می‌برید

-U - - - U - - - U - /- U - - - U - - - U -

تو گر خواهی که جاویدان جهان یک سر بیارایی / صبا را گو که بردارد زمانی برقع از رویت

U- - -U- - -UU- -U /- - -U- - -U- - - U- - -U- - -

بده تا بگویم به آواز نی/ که جمشید کی بود و کاووس کی

U - - U - - U / - -U - - UU - U - -

بساط سبزه لگدکوب شد به پای نشاط/ ز بس که عارف و عامی به رقص برجستند

U- - U U - U - U/-U - U- - - U - - U - U- - - -

چشم ساقی چو من از باده خراب است امشب/ حیف از آن دیده که آمادۀ خواب است امشب

قمرا! پرده پرافکن که ز شرم رخ تو/ چهرۀ ماه فلک زیر نقاب است امشب

نور روی قمر و عکس می و پرتو شمع / چهره بگشا که شب ترک حجاب است امشب

با دل سوخته پروانه به شمعی می‌گفت/ دادن بوسه به عشاق ثواب است امشب