شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس پنجم: بیداد ظالمان | آزمون شماره 15739

نهال عدل را در باغ بنشان / درخت ظلم را از بیخ بر کن

شه چو ظالم بود نهاید دیر / زود گردد بر او مخالف چیر

شود تاریکی ظلم از جهان دور / نماند شمع بزم عدل بی نور

مکن خیره بر خویشتن بر ستم / که آن گاه مانی به بیداد و غم

بگیر طره در چهره‌ای و قصه مخوان/که سعد و نحس ز تأثیر زهره و زحل است

چو تو خود کنی اختر خویش را بد/مدار از فلک چشم، نیک‌اختری را

وین بوم محنت از پی آن ناکند خراب/بر دولت آشیان شما نیز بگذرد

محبوسم و طالع است منحوسم/ غمخوارم و اختر است خون‌خوارم

ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز/  کان سوخته را جان شد و آواز نیامد

این مدعیان در طلبش بی‌خبرانند/ کان را که خبر شد خبری باز نیامد

افتادۀ تو شد دلم ای دوست دست گیر/ در پای مفکنش که چنین دل کم اوفتد 

در تفکر عقل مسکین پایمال عشق شد/ با پریشانی دل شوریده چشم خواب داشت