شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 36

دل در جهان مبند که این نونهال را (--U-U--UU-U-U-)

دانه چو طفلی است در آغوش خاک (-U---U---UU-)

ای چشم ز بی‌خوابی تا غم نخوری امشب (--UU-----UU---)

بباید زدن سنگ را بر سبوی (U--U--U--U-)

چهار . دو

سه . یک

دو . یک

پنج . سه

خدا را ندانست و طاعت نکرد

از این بِه نصیحت‌گری بایدت

نیافرید خدایت به خلق حاجتمند

مبادا که فردا پشیمان شوی

از من ای جان، روی پنهان می‌کنی

ای مسلمان من ز جان سیر آمدم

یک جهان بیکار، با کاری کجاست؟

دوستان گویند سعدی خیمه بر گلزار زن

دل من همی داد گفتی گوایی/ که باشد مرا روزی از تو جدایی

در دام فتاده آهویی چند/ محکم شده دست و پای در بند

ز دست دیده و دل هردو فریاد / که هرچه دیده بیند دل کند یاد

بسازم خنجری نیشش ز پولاد / زنم بر دیده تا دل گردد آزاد