شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 2627

صولت برد آرمیده بود و اوان دولت ورد رسیده.

توانگری به هنر است نه به مال؛ و بزرگی به عقل است نه به سال.

ارادت بیچون، یکی را از تخت شاهی فرود آرد و دیگری را در شکم ماهی نکو دارد.

دل به غیر او نبستیم و ره به غیر او نبردیم.

به حال دل خستگان در نگر/ که روزی دلی خسته باشی مگر

اگر تنگدستی مرو پیش یار/ اگر سیم داری بیا و بیار

هر که تأمّل نکند در جواب/ بیشتر آید سخنش ناصواب

خورده قسم اختران به پاداشم/ بسته کمر آسمان به پیکارم

گر چهره بنماید صنم پر شو ازو چون آینه / ور زلف بگشاید صنم رو شانه شو رو شانه شو

عیش باقیست شمس تبریزی / مست جاوید شاه تبریزیم

نار خندان تو ما را صنما گریان کرد / تا چو نار از غم تو با دل پرخون باشیم

من کف چرا نکوبم چون در کفست خوبم / من پا چرا نکوبم چون بم شدست زیرم

کزیشان بود تخت شاهی به پای / وَزیشان بُوَد نام مردی به جای

اگر تو زخم زنى به كه ديگری مرهم / وگر تو زهر دهى به كه ديگرى ترياك

خواست پریدن چمن از چابکی / خواست چکیدن سمن از نازکی

ای مصور ز تو کمال وفا / وی منور ز تو جمال صفا