شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس دوازدهم : کاوه ی دادخواه | آزمون شماره 1967

بیامد به درگاه سالار نو / بدیدندش آن جا و برخاست غو

بدو گفت مهتر به روی دژم / که برگوی تا از که دیدی ستم

یکی مهزر اکنون بباید نوشت / که جز تخم نیکی سپهبد نکشت

برآمد برین روزگار دراز / کشید اژدها را به تنگی فراز 

پوزه‌ی دعوی گشادستند در میدان لاف / مبتدی ناگشته چون گشتند یا رب منتهی 

پرستنده دختر به آیین خویش / ز خوالیگران خوان و می خواست پیش

که فردات از آن گونه سازم خروش / کزو باشدت سر به سر پرورش

دل ذال یکباره دیوانه گشت / خرد دور شد عشق فرزانه گشت

سپهبد به گفتار او بنگرید/ شگفت آمدش کان سخن‌ها شنید
 

از صدای سخن عشق ندیدم خوش‌تر/ یادگاری که در این گنبد دوّار بماند
 

یا برو همچون زنان رنگیّ و بویی پیش بگیر/ یا چو مردان اندر آی و گوی در میدان فکن
 

آن بلبلم که چون کشم از دل صفیر گرم/ بوی محبت از نفسم می‌توان شنید

قدرتت از نیستی هستیم داد / از تهیدستی زبردستیم داد
 

گر ایمن کنی مردمان را به داد / خود ایمن بخسبی و از داد شاد
 

جانت نمانده‌ست جز به داد درین بند / داد خداوند را مدار به بیداد
 

به داد و دهش یافت آن نیکویی / تو داد و دهش کن، فریدون تویی